Werkwijze nieuwe programma “Rust in het zenuwstelsel”

Je weet het: je zou rust moeten nemen, en telkens probeer je het.

Maar elke keer dat je de rust opzoekt, voel je juist de onrust die er óók is. Dat is confronterend.

Dus denk je: oké, meer discipline, doorzetten, gewoontes moeten slijten.

Een tijdje lukt het, en dan opeens vraag je je af: hoe kan dat nou? Wanneer ben ik ermee gestopt?

Je voelt je falen: het is weer niet gelukt... Waarom zou ik er nog aan beginnen? Misschien ben ik gewoon zo. En als ik naar mijn familie kijk – ach, iedereen doet het zo, dus waarom accepteer ik het niet gewoon?
Maar je bent er zo moe van. Je blijft toch denken: dit moet anders kunnen!

Overspoeling en signalen van een overbelast zenuwstelsel

Dingen zijn al snel te druk (overprikkeling), je moet lang bijkomen van verjaardagen en familiefeestjes, en soms weerhoudt dat je ervan om überhaupt te gaan.

Je hebt misschien een burn-out gehad. Je wilt veel, maar je lichaam zet je telkens stil. Vaak ziek zijn of klachten die moeilijk te diagnosticeren zijn, zoals fibromyalgie, prikkelbare darmsyndroom, depressie maar ook ADHD omdat het niet in het bloed terug te vinden is. Het kunnen tekenen zijn van een zenuwstelsel dat zichzelf niet meer kan reguleren.

Jouw emmer zit al te vol – er kan nauwelijks nog iets bij.

In de ontwikkeling in de kinderjaren kan je iets gemist hebben.

Het kan zijn dat jouw ‘veilige rem’ in je kinderjaren niet ontwikkeld is, waardoor je niet hebt geleerd om zachtjes af te remmen. In plaats daarvan heb je geleerd je omgeving constant te scannen op gevaar om je veilig te voelen.

De ventrale vagus, onderdeel van het autonome zenuwstelsel, wordt in de kindertijd ontwikkeld door co-regulatie met ouders. Als je ouders dit bij zichzelf niet konden, konden ze het jou ook niet leren. En heb je dit dus moeten missen.

Daardoor is jouw zenuwstelsel extra alert. Omdat dat niet vol te houden is, gaat het systeem óf helemaal aan óf helemaal uit. Dat kost enorm veel energie.

Veel hechtingsproblemen en overlevingspatronen vinden hier hun oorsprong.

Mijn methode

Mijn nieuwe methode heeft de polyvagaaltheorie als basis. Deze gaat over het autonome zenuwstelsel en de nervus vagus, die o.a. hartslag, ademhaling en buik reguleert, maar ook onze reacties op spanning en stress.

Het programma richt zich op het ontwikkelen van de ventrale vagus door middel van lichaamsgerichte oefeningen. We worden ons weer bewust van ons lichaam en leren omgaan met emoties, gevoelens en lichaamssensaties – ook als die beladen zijn of overweldigend aanvoelen.

Ons brein heeft geen prullenbak: we kunnen angst niet simpelweg weggooien. We nemen negatieve emoties en gevoelens dus niet weg.

Maar God gaat in dit proces met je mee en draagt wat jij niet kon dragen. Wat je als kind niet hebt kunnen ontvangen, voegt Hij toe als de perfecte ouder.

Uit ervaring heb ik gezien hoe deze lichaamsgerichte oefeningen bijdragen aan herstel. Ik geloof dat God juist de dingen die we kennen gebruikt om ons te genezen. Hij gaat met je mee in het ontwikkelen van die zachte rem.

Het resultaat

Wanneer we het zenuwstelsel tot rust kunnen brengen, ervaren we dat het veilig kan zijn in onveiligheid – rust in de onrust.

Je kijk op de wereld verandert. Positieve gedachten krijgen ruimte, omdat er rust in je zenuwstelsel komt.

Dit is herstel van binnenuit, niet via strategieën, maar door vernieuwing van denken.
Is dat niet precies wat God ons beloofd heeft?

Als er weer veiligheid in ons systeem komt, kunnen we bewuste keuzes maken – en dat geeft vrijheid!

Kunnen we gaan leven van binnenuit waar nu veiligheid is en rust.

De relatie met jezelf, met anderen én met God wordt meer ontspannen en minder hard werken.
En als je relatie met God al ontspannen is, kunnen we dat juist gebruiken in de coaching.

Praktisch

Dit programma is volledig individueel en afgestemd op de persoon: wat zijn je wensen, achtergrond en welke therapieën heb je al gevolgd?

In een later stadium kunnen ook de pony’s worden ingezet als onderdeel van het proces.